Ijsmeesters

Een vriend van mij had afgelopen weekend een goed idee. Het was zo’n idee waarvan iedereen denkt: “Hoezo ben ik daar niet opgekomen”. Zo’n Eureka moment. Hij vond oude schaatsen op zolder en zette ze op Marktplaats. Dat was exact de juiste daad op het juiste tijdstip. Nog geen minuut later had hij een eerste bod. Een meneer wilde de schaatsen wel overnemen voor een bescheiden bedrag. Die middag ontplofte zijn inbox. Hij werd gebeld door zo’n beetje heel Nederland. Zijn oude houtjes stegen met de minuut in waarde. Het hoogtepunt kwam tegen een uur of vier toen een vrouw wanhopig mailde dat ze haar rechterbeen wel zou willen geven om de glijijzers in handen te krijgen. Deze ludieke opmerking leverde de vouw het gewilde paar schaatsen op.

De middag voordat hij dit goede idee uitvoerde schaatste ik naast hem. Ik keek naar zijn schaatsen, toen naar hem en toen weer naar zijn schaatsen. Het waren Noren. Echte doorlopers. Ik had ze ooit eerder gezien. Dacht ik. Op een schilderij van Anton Pieck. Zijn schaatsen waren zo oud dat Falko Zandstra nog niet geboren was toen deze schaatsen al waren afgedankt. Het enige wat klapte aan deze schaatsen was de mond van voorbijrijdende krabbelaars. En zijn enkels. Dikke rode sokken staken netjes boven zijn Friese Doorlopers uit. Hoe kon je je daar nog op voortbewegen? Mijn vriend lachte schaapachtig en vroeg zich duidelijk hetzelfde af. “Wie weet verdien ik er nog wat mee”, grijnsde hij.

"De rayonhoofden zaten gewoon een peukie te roken"

Heel schaats minnend Nederland beleefde dit weekend een collectief orgasme. We konden het ijs weer op. De schaatsen werden uit het vet gehaald, de flessen Schrobbeler waren niet aan te slepen, de Gamma gooide het Kluuntapijt in de aanbieding en de Koek en Zopie tenten draaiden overuren. Pannen zo groot als olievaten gevuld met Snert werden door menig oma op het vuur gehesen. Dat in Friesland de Rayonhoofden gewoon hoofdschuddend in hun tuin zaten met een glas Berenburg mag de pret niet drukken. De rest van Nederland had last van Elfstedenkoorts. Dolgelukkig zwierde iedereen keihard of pootje over handig langs de Coronaregels. Nederland had het nodig om elkaar weer even massaal op het ijs te treffen. Op tv waren de wereldkampioenschappen in Heerenveen op Nederland 1 en zat Rintje uit Lemmer in een Noorse trui commentaar te geven op alle wedstrijden. Hollandser gaat het niet meer worden. Een geweldig weekend. Moe maar voldaan, met rode wangen en opengescheurde lippen zak ik na deze dag uitgeblust op de bank.

Arie Slob en de scheve schaats

Morgen gaat het alweer dooien. Uit met de ijspret. Over op de orde van de dag. Terug naar de Lockdown. Terug naar de realiteit. Weinig om op te verheugen. Of toch? volgende winter? Misschien komt hij er dan? De Tocht der Tochten. Ik neem een kleine slok Glühwein en vraag me ineens af of Arie Slob ook de ijzers onder gebonden heeft dit weekend? Hij heeft wellicht al genoeg scheve schaatsen gereden dit jaar. Dat wel natuurlijk. Maar voor een minister is het nooit verkeerd om zich nu eens legaal op glad ijs te begeven. Alle leerkrachten hebben er weer vijf dagen fysiek lesgeven opzitten. Maandag was er code rood, hier en daar viel een verwarming uit, het zuiden heeft nu alweer vakantie, sommige scholen kampen met besmettingen waardoor de gehele klas vijf of zelfs tien dagen binnen zit en weer over moet schakelen op online lessen. Leerkrachten moeten door het lumineuze ‘snottebellenbeleid’ kinderen met een snotneus weer terug naar huis sturen en tot overmaat van ramp is het in de klas zo koud dat kinderen als Yeti’s naar school moeten komen omdat ze anders hun pen niet normaal vast kunnen houden.   

Ach het onderwijs… het is zoals die vriend van me zei: “Die elf steden zijn het probleem niet, het zijn die stukken er tussen.”